Over mij / About me

Mijn foto
I won't apologize for who I am. You either like me, love me or hate me, but I am me.

zaterdag 9 februari 2019

Rollercoaster

Vorig jaar, het klinkt zover weg maar zo voelt het ook. 2018 is zo ontzettend hard voorbij gevlogen. Een jaar waar ik na vier jaar gebiedscommissie Charlois de overstap mocht maken door al jullie steun naar de Gemeenteraad Rotterdam. Vergaderen namens Leefbaar Rotterdam in de allermooiste raadzaal van Nederland, een grotere eer is er gewoonweg niet. De raadzaal die geschiedenis uitademt, met schilderijen van de havens, de arbeiders die Rotterdam groot hebben gemaakt en welke nog steeds dag en dag uit door wind en weer hard aan het werk zijn. Wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurd?  Veel, heel veel te veel zelfs om allemaal te herinneren. Zoals bijna ieder jaar was er ook in 2018 weer een moedervlek weggenomen welk helaas kwaadaardig bleek te zijn dus een drietal ingrepen in januari tussen alle drukte van het campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen door kwam de uitslag dat alles uiteindelijk ver genoeg was weggehaald. Een zucht van verlichting en ik kon me weer volop in de campagne storten. Na de uitslag van de verkiezingen was het een soort rollercoaster van alle nieuwe indrukken en kennismakingen in de wereld van de gemeentepolitiek. Een hele andere wereld, waar je soms toch net dat kleine verschil kan maken. Mijn portefeuille met zorg voor ouderen en jongeren, de volksgezondheid, de mantelzorgers er is zoveel te doen en te leren. Je eerste schriftelijke vragen, debat, ingediende moties, optreden in een volle zaal. De maanden vlogen voorbij en zelfs de heerlijke zomervakantie lijkt al jaren geleden. Alle drukte heeft ook zijn tol geeist, eind oktober zei mijn lichaam zoek het verder maar uit, dat was even hard slikken en na wekenlang rust ben ik nu weer op de weg terug. Voor mijn gevoel veel te langzaam maar volgens de medici moet alles ook daadwerkelijk langzaam herstellen. Dus pakken we alles weer langzaam op met gelukkig veel stapjes de goede kant op en dat geeft kracht. Terwijl ik dit blog aan het typen ben staat komende donderdag de volgende ingreep gepland want ook in 2019 moet er weer uit voorzorg het één en ander qua verdachte moedervlekken worden weggesneden. De ingreep zelf zijn we inmiddels zo gewend, ik weet serieus niet meer de hoeveelste moedervlek wordt weggehaald. De eerste was in mijn jeugd op mij rug dat weet ik nog goed maar de afgelopen 20 jaar was het eigenlijk ieder jaar bingo. Ik herinner me nog één jaar vlak voor de Kerst dat ik een jaar niet geopereerd werd. Het voelde als een echt kerstcadeau en staat in mijn geheugen gegrift. Wat nooit zal wennen is het moment dat de telefoon gaat en de dokter belt met de uitslag. Goed of kwaadaardig wat zal het zijn. Een spanning die jezelf hopelijk nooit hoeft mee te maken. Laat het maar snel Valentijnsdag zijn dan is het kreng eruit en kan ik daarna snel weer alles zoals van ouds gaan oppakken. Genoeg onderwerpen om me op te storten de komende jaren in de Rotterdamse politiek, onderwerpen die soms maar een impact hebben op één individu en een andere keer mogelijk voor honderden of zelfs duizenden Rotterdammers. Heb je vragen, problemen of wil je iets aanhangig maken laat het me weten. Ik kan niet alles veranderen, alles weten doe ik al helemaal niet, maar ik wil wel proberen een oplossing als dat mogelijk is te vinden. Na het lezen van dit ellenlange verhaal denk je misschien wat dacht je nou eens van die bak koffie ? Heerlijk ! Ook in 2019 drink ik nog steeds koffie, heet, zwart en sterk ! Dus app, mail, bel of sms een paar data als je even lekker wil kletsen, relaxen of wat wil vragen over zorg of politiek. Het jaar is nog lang dus een datum plannen lukt vast !


vrijdag 8 december 2017

Heden en verleden

En dan kom je ineens een foto tegen van Ot en Sien en ben je weer dat kleine meisje die kon genieten van die mooie tekeningen.
Of de wereld toen beter was ?
Geen idee, maar beetje bij beetje wordt alles waar wij vroeger mee opgroeiden en van genoten als slecht gezien en zou men ons verleden het liefst uit de boeken schrappen.
Geloof niet alles wat men in media ziet, hoort en leest en denk nog eens terug aan die oude tijd. Misschien is het nostalgie maar vergeet niet ook het verleden te koesteren, want het verleden maakt wie je nu bent !

zaterdag 19 augustus 2017

Zijn we in oorlog?

Zijn we in oorlog? Dat vraag ik me af, want geen Nederlandse krant die het woord oorlog durft te gebruiken laat staan een actualiteitenprogramma op de NPO.
Als je kijkt naar de aanslagen in EU-landen in 2017 tot op heden die de voorpagina hebben gehaald is dit aantal schrikbarend hoog. 10 Aanslagen in nog geen acht maanden tijd.
Dan heb ik het dus alleen over aanslagen met impact op de samenleving.
De incidenten die twitter en plaatselijke kranten bereiken maar voor landelijke kranten en NPO niet noemenswaardig zijn laat ik hier zelfs buiten. Deze incidenten met slachtoffers door “verwarde” personen zijn niet meer te tellen. Aanslagen om zo snel mogelijk, zo veel mogelijk slachtoffers te maken vaak met de kreet Allahu Akbar.
Media en politici zwijgen zoveel mogelijk of deze aanslagen met de Islam te maken hebben.
Maar in de afgelopen jaren is er geen aanslag geweest waarbij de kreet in naam van Jezus Christus is geuit. Dit geeft je toch te denken. Zijn we in een religieuze oorlog?
Volgens onze Minister-President moeten we ons vooral geen zorgen maken totdat………….
Een truck het parcours van de Wereldhavendagen oprijdt, het Terrassenfestival in het Oosterpark inrijdt, een spijkerbom in een stationshal tijdens de spits ontploft.
Wanneer is Nederland aan de beurt en zijn we dan in oorlog? Vragen die door mijn hoofd blijven spelen in een land waar men al maanden geen kabinet kan vormen, laat staan een oorlog kan voeren.

dinsdag 4 april 2017

Sluiting restaurant in de Hoge Boekenrode

Sluiting Aafje restaurant #Boekenrode? Dat moeten we niet willen!
Vroeger woonden mijn opa en oma in de Boekenrodeflat.
Het Boekenrodeflat staat in #Zuidwijk, dit is een wijk in #Rotterdam.
Mijn oma had haar praatje met de buurtjes en opa kon biljarten of een bakkie koffie drinken beneden.
Die goede oude tijd waar ook bejaarden ruzie hadden onder elkaar maar het bleef bij een woordenwisseling.
De ommekeer kwam in de Boekenrode toen #Vestia hun gebouwen ging ontlabelen.
Er kwamen personen te wonen met een "rugzak".
Bezuinigingen werden meer zichtbaar en de kosten om in de Boekenrode te wonen steeds hoger.
Nu sluit het restaurant omdat het niet meer rendabel is.
Wat blijft er voor de #ouderen de oorspronkelijk bewoners van de Boekenrode over?
Het huis van de wijk, maar dat is niet naast de deur.
Men moet hun laatste jaren slijten in een flat vol met allerlei pluimage zonder restaurant en met bijna geen activiteiten meer.
Het bijgebouw waar vroeger de tijdelijke verpleegafdeling was, is reeds vergeven aan een opvang met psychische patiënten die voor omwonenden al genoeg overlast hebben gegeven in de afgelopen maanden.
In de Hoge Boekenrode worden steeds meer woningen gereserveerd voor cliënten zoals de Pameijer stichting en diverse andere zorgaanbieders.
Allerlei zorgaanbieders die niet de handen inéén slaan om het restaurant nieuw leven in te blazen. Maak er een leer werk project van.
Nee, de bejaarden mogen hun oude dag slijten met een tafeltje dekje maaltijd of magnetronmaaltijd. Daar ben je dan zo oud voor geworden en heb je aan de wederopbouw van #Rotterdam bijgedragen.
Ik hoop met heel mijn hart dat de huidige bejaarden in de Boekenrode waakzaam zijn en het verschil zien tussen goed en kwaad in deze tijd als men straks de nieuwe buur op de koffie uitnodigt omdat men beneden geen bakkie meer kan doen.

zaterdag 31 december 2016

Ik ben boos

Wat ik aan het doen ben? Me kapot ergeren als ik lees dat die #treitervlogger genomineerd is als Zaankanter van het jaar. Tuig moet gestraft worden en niet beloond. Daarnaast lees ik dat een kandidaat Kamerlid van #Denk een inzamelingsactie houdt voor de moordenaar van de doodgetrapte scheidsrechter en zo iemand komt dan straks in de Kamer? Waanzin ! De moordenaar van het meisje van #Nulde mag met onbegeleid verlof? Die vent had nooit meer met verlof gemogen, net als #Volkert van der G. Dan lees ik daarna dat #agenten vannacht een #cobra 6 op het dak kregen terwijl ze een verdachte van huiselijk geweld hadden aangehouden. Laat verdomme die jongens hun werk doen. Volgende keer moeten ze jou of familie van je redden. Heb je een politieke voorkeur voor #rechts dan word je per definitie weggezet als #racist. De wereld verruwt per seconde en het lijkt niet meer te stoppen. Ik vraag me echt af wat het met #Nederland nog moet worden in de toekomst.

zaterdag 26 maart 2016

Leven in een ontvlambare wereld.

Het is al een hele lange tijd dat ik een blog heb gemaakt, maar vandaag had ik er zin in.
Op de bank zittend in het zonnetje, mijn kat naast me liggend in de zonnestralen, heerlijk onwetend over alle ellende in deze krankzinnige wereld.
De wereld staat in brand, kleine felle brandjes die steeds dichterbij komen. Brandjes die nu nog soms te blussen zijn maar wel al begonnen zijn. Het smeult mensen, in omliggende landen, in onze steden en zelfs in de dorpen. Onzichtbare brandhaarden die kruipen onder de huid. Men krijgt er een onbehaaglijk gevoel van en men kijkt soms ineens met een wantrouwende blik naar een ander.
Soms is het zo heerlijk om onwetend te zijn als mijn kat en dat je niet al het ongecensureerde nieuws leest dat via twitter mij bereikt.

woensdag 8 mei 2013

Een gezond begin van 2013

Na een turbulent 2012 is 2013 goed begonnen.

Mijn Hailey-Hailey is nog steeds zo goed als verdwenen en als het zo blijft en we hard blijven duimen dan kan ik voor de tweede zomer op rij gewoon heerlijk zwemmen en een normale vakantie vieren.

Een bh dragen zal alleen niet kunnen, de huid blijft te gevoelig en ik heb ook het lef niet om er eentje opnieuw te gaan dragen.
Ik hou het veilig op een "strak" hemdje en nog steeds met Engels pluksel om het vocht te absorberen.
Op het moment dat ik ergens een plekje Hailey-Hailey voel opkomen smeren we gelijk met Protopic om het zo snel mogelijk te bestrijden.

Mijn goedaardige tumor op het hoofd groeit helaas weer en ook aan de andere kant van mijn voorhoofd is er eentje aan het groeien maar zolang ik er verder geen last van heb, mogen ze blijven zitten.
De vorige verwijdering was traumatisch genoeg en zolang het niet verder opvalt dat ik uitstulpingen heb vind ik het best.

Mindy is nu iets langer dan een jaar bij ons, ze heeft een eigen willetje maar is echt een knuffel en schootkat.
Ze kan nog steeds uren met een prop papier spelen of een klein balletje, andere kattenspeeltjes kijkt ze niet naar om en is niet aan haar besteedt.